درخت سیب به خاطر میوه شیرین و گوشتی اش شناخته شده است. در سرتاسر دنیا، این درخت برای میوه اش کشت می شود و وسیع ترین گونه رشد کرده از سرده مالوس است.
منشأ این درخت آسیای مرکزی است؛ جایی که امروزه هنوز هم گونه وحشی آن یعنی مالوس سیورسی یافت می شود. سیب پس از هزاران سال کشت در آسیا و اروپا، توسط مهاجران اروپایی به آمریکای شمالی برده شد. سیب در برخی از فرهنگ ها اهمیت مذهبی و اساطیری دارد، از جمله فرهنگ اهالی اسکاندیناوی، یونان و مسیحیان اروپایی قدیم. سیب همچنین یکی از سین های اصلی هفت سین است.
درختان سیب حاصل از کاشت دانه بزرگ هستند، اما درختان حاصل از پیوند ریشه (ساقه زیرزمینی) کوچکند. بیش از ۷٬۵۰۰ رقم سیب شناخته شده وجود دارد، و در نتیجه طیف وسیعی از ویژگی های دلخواه به دست می آید.
ارقام مختلف برای سلیقه ها و استفاده های مختلف از جمله آشپزی، مصرف خام و تولید شراب پرورش می یابند. درختان سیب معمولاً با پیوند زدن تکثیر داده می شوند، گرچه سیب های وحشی به سادگی از دانه می رویند.
درختان و میوه سیب مستعد تعدادی از آفت های قارچی و باکتریایی قابل کنترل با روش های ارگانیک و غیر ارگانیک هستند. در سال ۲۰۱۰، در بخشی از پژوهشی که برای کنترل بیماری و پرورش انتخابی محصول سیب صورت گرفت، ژنوم این میوه رمزگشایی شد.
در سال۲۰۱۰، حدود ۶۹ میلیون تن سیب در سراسر جهان به عمل آمد، که تقریباً نیمی از این مقدار را چین تولید کرده بود. ایالات متحده با بیش از ۶٪ تولید دنیا دومین تولیدکننده مهم بوده است. ترکیه جایگاه سوم و ایتالیا، هندوستان و لهستان مقام های بعدی را داشته اند.
سیب معمولاً به صورت خام مصرف می شود، اما در بسیاری از غذاها (بویژه دسرها) و نوشیدنی ها هم استفاده می گردد. در میان عوام آثار مثبت بسیاری به سیب نسبت داده می شود. با این حال پروتئین های متفاوت موجود در سیب دو نوع آلرژی را سبب می شوند.